Küskün / Moody

Turkish

Aldım denize bıraktım yüzünü
Suda dalgın bir mitos bir balığın ağzından

Kentleri anlayınca gördüm mahcup serçeleri
Saçaklar küskün ahşabın dilinden

Gürültüsünü duyamaz olmuş toprak
Bir ağaç gölgesine uzanıvermiş bir ev

Günler de ölüp gidiyor
Giderek eskiyor akşamın sesi

Ve sen alacakaranlıkta belli belirsiz anımsanan
Uzunca bir yolu gider gelirdi gözlerin

Beni öpersen dağılır zaman
Avlun olurum arsız otun

English

I took your face, set it in sea
A pensive myth in water, in the mouth of a fish

I saw delicate sparrows when I knew cities
Eaves from the moody language of wood

Earth no longer hears its noise
A house reclining in the shade of a tree

Days are dying too
Night’s voice grows steadily older

And you, faintly remembered in the twilight
Your eyes moved off down the long road, and returned

If you kissed me time would dissolve
I become your court, your encroaching grass

Printed from Cerise Press: http://www.cerisepress.com

Permalink URL: https://www.cerisepress.com/02/05/moody